​İnsan en çok da sevdiklerine ve kendisini sevdiğini bildiklerine kızıyor galiba.Tanımadıklarıma karşı daha toleranslı olduğumu anlayınca anladım bunu da.Çünkü karşımızdaki nasıl bi adamdır,nasıl bi tepki verir bize,bilemeyiz.Mesela bi adam çöpünü yere attı diye ona bağırmazsın,bağıramazsın.Sadece 'çöpünüzü yerden alır mısınız? Bakın ileride de çöp kutusu varmış.' diyebilirsin.Ama bi arkadaşın atsa o çöpü yere demediğini bırakmazsın.Bi yabancıya gösterdiğimiz toleransı sevdiğimiz kişiye gösterebilmeyi becerebilseydik keşke!

sevdiğim insanlara
kızabilirdim,
eğer sevmek bana
mahzun durmayı
öğretmeseydi.     demiş Orhan Veli.

Ama ben ne yazık ki sevdiklerinin karşısında mahzun duranlardan değil,en çok da sevdiği insanlara kızanlardanım.